In de Wehlse Broeklanden komen verschillende soorten vleermuizen voor. Op een warme avond vlak na zonsondergang kun je deze beestjes zelfs spotten in je eigen tuin. Helaas heeft de vleermuis net als de wolf last van een negatief imago. In verhalen en films worden ze vaak gebruikt om het nóg iets spannender te maken. Het gevolg is dat mensen bang zijn geworden voor deze nuttige diertjes.
Vleermuizen zijn net als wij mensen zoogdieren. Dat betekent dat ze levende jongen baren en deze na de geboorte een paar weken zogen. Ze zien er heel anders uit dan wij, maar toch zijn er wel wat gelijkenissen. De vleugels waarmee ze als acrobaten door de lucht vliegen, zijn eigenlijk grote handen. Tussen de vingers is huid gegroeid, waardoor er een oppervlakte ontstaat waarmee de vleermuizen in de lucht blijven hangen. Het zijn de enige zoogdieren die zelf kunnen vliegen! Vleermuizen jagen in de schemering op muggen, motten en andere insecten. Dit doen ze door geluiden te produceren en goed te luisteren naar de weerkaatsing van het geluid. Deze techniek wordt echolocatie genoemd. Dolfijnen en walvissen gebruiken dit ook. Wanneer het geluid weerkaatst, dan weten ze dat daar bijvoorbeeld een insect in de buurt aanwezig moet zijn.
Vleermuizen houden een winterslaap, maar zijn niet in staat om zelf een verblijfplek te maken. Dit komt doordat hun lichaam helemaal gebouwd is om te vliegen. Slapen doen ze dan ook hangend op de kop, de enige manier waarop een vleermuis kan ontspannen.
Buur Maakt Natuur wil zich sterk maken voor een winterverblijf in de buurt van de Knapperslag voor deze nuttige beestjes. Als u de vleermuis wilt helpen met het vinden van een huis, kijk dan op www.buurmaaktnatuur.nl!
Tekst en foto: Anne Marie Willemsen, natuurgids IVN Oude IJsselstreek