Ja. Omdat er geen vismethode bestaat waarmee uitsluitend de doelsoort wordt gevangen, worden bij elke vangst ook andere vissoorten gevangen. Dit heet de bijvangst. Alles wat van deze bijvangst niet aan land kan of mag worden gebracht gaat overboord. Dit deel van de vangst wordt aangeduid met de term ‘discards’.
Afhankelijk van de soorten vis die in de bijvangst zitten kunnen verschillende bijvangsten worden onderscheiden:
- soorten die niet tot de doelsoort behoren, maar wel commercieel interessant zijn en aan land gebracht kunnen worden;
- commercieel interessante vissen die te klein zijn en onder de Europees vastgestelde minimum maat liggen;
- commerciële vissen waarvan het quotum al is opgevist en die de visser dus niet meer aan wal mag brengen;
- commerciële vis waarvoor een visser geen quotum heeft en dus niet mag worden aangeland;
- niet-commerciële vis dat wil zeggen vis die op de markt niets waard is of niet eetbaar is;
- andere organismen (zoals bodemdieren).
Door het kiezen van vangsttechniek, plaats, tijdstip en vissnelheid hebben vissers tot op zekere hoogte invloed op de hoeveelheid en de samenstelling van de discards. Bijvangst is ongunstig voor vissers. Het uitzoeken ervan kost tijd, netten kunnen beschadigen en het is zonde om vis overboord te moeten zetten. In de Nederlandse vissector vindt gericht onderzoek plaats naar vermindering en overleving van discards.
