Voogdij is gezag over een minderjarig kind dat niet door de ouders wordt uitgeoefend, maar door iemand anders. Een voogd moet 18 jaar of ouder zijn en mag niet onder curatele staan of aan een geestelijke stoornis lijden. Voogdij kan door één voogd of door twee voogden samen (gezamenlijke voogdij) worden uitgeoefend.
Voogdij bij alleenstaande minderjarige vreemdelingen
Als het gaat om alleenstaande minderjarige vreemdelingen kan ook Bureau Jeugdzorg of Stichting Nidos tot voogd worden benoemd. De kinderrechter benoemt een voogd. Voor de gerechtelijke procedure is een advocaat nodig.
Voogdij in testament vastgelegd
Ouders kunnen in hun testament of in een notariële akte, een of twee personen aanwijzen als voogd. Het is zelfs mogelijk al een voogd aan te wijzen, nog voordat het kind geboren is. De persoon die bij testament is benoemd, is niet verplicht de voogdij te aanvaarden. Hij of zij kan de benoeming weigeren. In dat geval gaat de rechter op zoek naar een ander geschikt persoon.
Voorlopige voogdij
Wanneer de ouders de verzorging en opvoeding niet aankunnen, kan de rechter voorlopige voogdij opleggen. Deze kinderbeschermingsmaatregel kan worden uitgesproken als de belangen van een kind acuut worden bedreigd. De ouders wordt het gezag ontnomen en dit wordt opgedragen aan Bureau Jeugdzorg. De kinderrechter spreekt de maatregel voorlopige voogdij uit op verzoek van de Raad voor de Kinderbescherming of van de officier van justitie .
Vervolg op voorlopige voogdij
Nadat voorlopige voogdij is uitgesproken, heeft de Raad maximaal 6 weken de tijd om een verzoek bij de rechter in te dienen. Hierin vraagt de Raad om een definitieve gezagsvoorziening of om een ontheffing van of ontzetting uit het ouderlijk gezag. Verstrijkt de termijn van 6 weken zonder dat een dergelijk verzoek is ingediend? Dan vervalt de voorlopige voogdij. Ouders kunnen in hoger beroep gaan tegen de uitspraak van de kinderrechter.
