De gevolgen zijn talrijk en uiteenlopend van aard.
Klimaatgevolgen voor huisvesting en niet-waterkerende infrastructuur zijn:
- toename van corrosie door de toename van neerslag en hogere temperaturen;
- toename van schade aan olieplatforms, hoogspanningsleidingen, wegen, bruggen en gebouwen door extreme stormen;
- toename van het vóórkomen van smeltend wegoppervlak door hitte;
- afname van het aantal keer dat moet worden gestrooid met pekel;
- afname van schade aan (spoor-)wegen door vorst en pekel, minder inspecties nodig;
- afname van ijsafzettingen op windturbines;
- toename van schade aan gebouwen door wateroverlast;
- afname van de bevaarbaarheid van de riviertakken gedurende de zomer;
- vaker stremmingen van scheepvaart tijdens hoogwater in de winter.
Volgens het Stern Review Rapport zullen vooral stormen en overstromingen veel economische schade en schade aan gebouwen veroorzaken.
Doordat het klimaat langzaam verandert, heeft de klimaatverandering niet veel invloed op de eisen die aan bestaande bebouwing worden gesteld. Aanpassingen aan bestaande gebouwen zijn duur en, gezien de afchrijvingsperiode voor bebouwing (40-50 jaar), economisch niet aantrekkelijk. In de toekomst kan hittestress leiden tot een toenemende vraag naar ‘intelligente’ gebouwen die door hun bouw koeler blijven in de zomer.
Weersomstandigheden hebben invloed op de bruikbaarheid van weg en spoor, en het noodzakelijke periodieke onderhoud. Ten opzichte van de veranderingen in belasting (toename verkeer, zwaardere voertuigen) is de bijdrage van klimaatverandering aan slijtage gering. Het tempo van klimaatverandering is laag in vergelijking met de frequentie van periodiek onderhoud van de droge infrastructuur.
