Ouders kunnen bij testament of bij notariële akte een of twee personen aanwijzen als voogd, voor het geval zij zelf komen te overlijden. Soms hebben de ouders van tevoren met een familielid of vriend afgesproken dat deze dan de voogdij op zich neemt. Bij overlijden van de ouders krijgt die persoon de verantwoordelijkheid voor de kinderen. Hiervoor moet hij of zij eerst een bereidverklaring tekenen op de griffie van de rechtbank.
Voogdij niet in testament vastgelegd
Hebben de ouders niet in hun testament vastgelegd door wie zij de kinderen willen laten opvoeden na hun dood? Dan neemt de rechter die beslissing. De rechter die over de voogdij moet beslissen, raadpleegt in dat geval de families. Samen met hen wordt dan bekeken wat de beste oplossing is. In de meeste gevallen wordt de voogdij in onderling overleg geregeld. Maar soms kan de rechter niet meteen een oplossing vinden, bijvoorbeeld omdat er meerdere geschikte voogden zijn. De rechter kan dan de Raad voor de Kinderbescherming om advies vragen.
Niemand wil of kan de voogdij op zich nemen
Het komt voor dat niemand in de familie- of vriendenkring de voogdij over de kinderen op zich wil of kan nemen. In zo'n situatie krijgt een voogdij-instelling het gezag over de kinderen. De instelling probeert een geschikt pleeggezin te vinden of het kind te begeleiden bij zelfstandig wonen.
