Waar een klein dorp groot in kan zijn
In het sportieve Luttenberg vind je het ene na het andere mooie initiatief. Toen het schoolplein van Luttenberg een aantal jaren geleden werd vernieuwd tot ‘belevingsplein’ ontstond daar ook een klein voetbalveldje. Daar werd veel gebruik van gemaakt, maar al snel klaagden de kinderen over het feit dat ze uitgleden op de tegels van het plein. Genoeg reden voor vaders Richard Hulsman en Alfons Korenromp om in actie te komen.
“We dachten ‘Ach, zo moeilijk kan dat niet zijn’”, lacht Alfons. “Maar als je begint met het verplaatsen van de ene paal, moet de andere ook. En dan is het einde al snel zoek.” Toen ook de prijs van het laten leggen van kunstgras tegenviel, schakelden de mannen de hulp in van Herman Holtmaat. Als voorzitter van de Stichting Sportbelangen Luttenberg had hij al ervaring met het aanvragen van subsidies en het regelen van sponsoren. Samen besloten ze het voetbalveldje om te toveren tot pannakooi. Een pannakooi is een klein omheind voetbalveldje, waar het technische pannavoetbal wordt gespeeld. Anderhalf jaar later lag er een prachtig kunstgrasveld met sponsorborden in het hart van Luttenberg.
Belevingsplein
Het schoolplein van Basisschool de Esmoreit in Luttenberg is er niet zo maar één. Op dit belevingsplein valt, zoals de naam al doet vermoeden, van alles te beleven. Van kruiptunnels tot een waterpomp en van klimtoestellen tot een voetbalveldje. Het openbare plein wordt veel gebruikt door de jeugd in Luttenberg. “Het bevindt zich op een centrale plek, midden in het dorp”, vertelt Herman. Richard vult aan: “Niet alleen de schoolkinderen spelen er, ook buiten schooltijd komen hier ouders met kinderen”. Het is een mooie aanvulling voor het toch al sportieve en hechte dorp. “Iedereen kent elkaar”, vertelt Herman. “Ik denk ook dat minstens 90% van de mensen hier ook aan sport doet.”
Gevaarlijk spel
Toen er na het opknappen van het schoolplein nog een hoekje over was, besloten een aantal vrijwilligers daar een paar overgebleven hekken omheen te zetten en zo een pannaveldje te maken. Maar al snel waren er de eerste valpartijen en kapotte knieën. Het zand dat opstoof vanaf de naastgelegen zandbak maakte de tegels zo glad, dat de kinderen regelmatig onderuit gingen. Toen de kinderen van Richard hier weer eens over klaagden, besloot hij er wat aan te doen. “Ik werk zelf in de techniek, dus ik kon zelf al veel doen”, legt hij uit. Ook Alfons, die in de interieurbouw werkt en met Richard in het voetbalteam speelt, herkende de verhalen van zijn eigen kinderen. Optimistisch begonnen de twee aan het opknappen van het veldje.
Tegenvaller
De mannen lieten een offerte maken voor de aanleg van kunstgras op het veld. Alfons vertelt: “Je denkt dat dat een euro of duizend kost, maar al met al kwamen we al snel aan een bedrag van 8000 euro”. “Je wilt ook iets maken waar je de eerste 10 jaar geen omkijken meer naar hebt”, vult Richard aan. “We wilden het gelijk goed doen.” De mannen schakelden de hulp in van Herman Holtmaat, die de voetbalwedstrijden van Alfons en Richard fluit. Hij licht toe: “Na de wedstrijd zit je dan nog even in de kantine te praten. Zo kwam het onderwerp al snel ter sprake en kon ik als voorzitter van de Stichting Sportbelangen Luttenberg de nodige lijntjes uitzetten”. Vanuit de Stichting werd de eerste 1000 euro geleverd. Daarna begonnen de mannen aan de lobby om het resterende geld op te halen.
Sponsoren en subsidies
Van de gemeente tot vrienden die wat in de bouw doen; iedereen werd benaderd. De initiatiefnemers ontvingen alleen maar positieve reacties. “Het is mooi om te zien waar een klein dorp als Luttenberg groot in kan zijn”, vertelt Herman trots. Toen de kinderopvang van Luttenberg opperde om als sponsor op een sponsorbord te komen, leek dat de mannen gelijk een heel goed idee. Richard legt uit: “We hadden nog steeds het probleem van de naastgelegen zandbak, waarvan het zand telkens op het veld kwam. De sponsorborden konden ook als zandkering dienen”.
De vrijwillige ouderbijdrage van de basisschool ging dit jaar ook naar het pannaveldje. “Door corona konden de schoolreisjes toch niet doorgaan”, vertelt Alfons. “Dus stuurden we tikkies naar de ouders om een donatie te vragen voor het veldje.” Toen ze bijna aan de realisatie van het veld konden beginnen, kwamen Alfons en Richard toch nog geld tekort. In de offerte was de BTW namelijk nog niet meegeteld. Herman schoot gelijk te hulp. “De provincie was bezig met de actie ‘Samen Voor Elkaar’ om initiatieven in coronatijd te steunen”, vertelt Herman. “Daar heb ik geld aangevraagd en dat is toegekend. Toen hadden we zelfs nog iets over, wat we gaan gebruiken om straks een mooi toernooi te organiseren.”
Voor en door Luttenberg
Omdat het uitbesteden van alle werkzaamheden nog duurder zou zijn, staken de inwoners van Luttenberg zelf de handen uit de mouwen. “Dat was echt heel leuk”, vertelt Richard. “Op zaterdag waren we dan met andere ouders en vrienden vrijwillig aan het werk om het veldje af te maken.” Herman vult aan: “Het geeft ook een trots gevoel voor het dorp. We hebben er met zijn allen aan gewerkt, dat stimuleert het gebruik van het veldje ook.”
Inmiddels is de pannakooi af en wordt deze al veel gebruikt. “Op school hangt een schema”, lacht Alfons. “Daar staat op welke klassen wanneer gebruik mogen maken van het veld.” Ook na schooltijd zijn er altijd wel kinderen te vinden op het veldje. “Als jeugdtrainer bij de voetbal vind ik dat mooi om te zien”, meent Richard. “Het is heel goed voor de motoriek.” Als er niet wordt gevoetbald in de kooi, dan wordt deze ingezet voor dansjes en acrobatische capriolen. “’s Avonds zie ik vaak groepen meiden in de kooi, die TikToks aan het opnemen zijn”, lacht Richard. “Het valt bij iedereen in de smaak.”