Stolpboerderij van het afgeleide Noord-Hollandse type. Voor wat betreft de datering vermeldt de oudste aangetroffen bron (Acten van transport uit het Oud Rechterlijk Archief van Wieringerwaard) het pand in 1755 als belending. De diaconievoogd Gerrit Stins heeft de boerderij op 23 november 1796 gekocht op een openbare verkoping uit de nalatenschap van Barber Pieters Smit en Arién ,lanszoons Snijer. In 1827 verkoopt Stins de boerderij aan Cornelis Horn. Na het overlijden van Horn in 1831 koopt Klaas Schenk het -pand op een openbare verkoping uit nalatenschap. In de tweede helft van de 19de eeuw wordt het bedrijf bezit van de familie Groneman, die er een vermaarde veefokkerij heeft ontwikkeld.
De boerderij is gesitueerd op een erf langs de Barsingerweg, met ensemble van grasveldjes en borders met lage en hogere begroeiing en geboomte. Het geheel vormt een beschut milieu in het weidse polderlandschap. Het pand is boven de plint opgetrokken uit paarsrode baksteen gemetseld in halfsteens verband en kruisverband, onder rieten schilddak met onderste dakstrook van zwart geglazuurde en rode Hollandse pannen. Het zuidelijke dakschild is geheel met zwart geglazuurde tuiles du nord bedekt. Het gebouw is geconstrueerd op een dubbel vierkant. De stijlen van deze constructie rusten op penanten van gele baksteen.
De ruimte binnen de stijlen diende voor stro- en hooiopslag. De woonvertrekken liggen in de zuidelijke buitenstijlruimte. In de zuidgevel zijn vijf schuiframen en twee ingangen opgenomen. Bij de verbouwing van omstreeks 1907 zijn boven de woonvertrekken twee slaapkamers aangebracht. Op passende wijze is daartoe in het zuidelijke dakschild een groot dakhuis geconstrueerd met lichtopeningen, onder zadeldak met overstek, voorzien van gesneden windveren, hoekpinakels en rijk versierde makelaar. Het vee werd gestald in de oostelijke buitenstijlruimte. De oostgevel bevat nog negen kleine, vierkante koe ramen. Aan de westzijde bevindt zich de dars met plaats voor rijtuigen. De westgevel heeft een mandeur en drie vier-ruits vensters. Het zuidelijk gedeelte van de westgevel eindigt in een aparte topgevel met gesneden houten dakrand. Nog in 1866 werd de representatieve functie benadrukt doordat deze gevel een klokgevel was met aan de hoeken natuurstenen voluten. Aan de noordzijde liggen nog enkele woonvertrekken.
Mogelijk was op deze plaats voorheen de zogenaamde „korte regel" voor stalling van vee of paarden. De noordgevel bevat de ingang naar de koestal, drie schuif ramen en de darsdeuren. Het dak springt ter plaatse in ten behoeve van deze darsdeuren. Van een aantal schuiframen liggen de blinden in het pand opgeslagen. De noordoosthoek van de boerderij is via een gang verbonden met een kleinere, zelfstandig opgevatte bouwmassa van één bouwlaag op rechthoekig grondvlak, onder zadeldak bedekt met overwegend zwart verglaasde Hollandse pannen, met aangekapt gedeelte. In dit kleine gebouw is een woonkeuken opgenomen, terwijl het aangekapte gedeelte voor veestalling is bedoeld.
Redengevende omschrijving:
De boerderij is van architectuurhistorisch belang: a. als zeldzaam geworden voorbeeld van een vermoedelijk 18de eeuwse of ouder veeteeltbedrijf in de Wieringerwaardpolder; b. omwille van de gave hoofdvorm, de gevelindeling en de detaillering.
