Winkel/woonhuis, gelegen aan de zuidzijde van de Dorpsstraat, waarschijnlijk daterend uit de 18de eeuw, volgens gegevens uit het Kadaster in 1865, 1866 en 1871 na brand gedeeltelijk herbouwd. Vanaf de tweede helft van de 19de eeuw tot in de 20ste eeuw fungeerde het pand als smederij. Mogelijk is dat de oorzaak van de branden geweest. In 1830 had het pand nog een langgerekte, rechthoekige plattegrond. In 1865 is het aan de achterzijde in oostelijke richting uitgebreid waardoor de huidige hoofdvorm werd verkregen. De voorgevel had omstreeks 1900 nog een bakstenen onderpui en een houten voorschot. Kort daarna is deze gevel vernieuwd.
Het pand is voor het merendeel opgetrokken uit paarsrode baksteen in halfsteens verband op L-vormige plattegrond en bestaat uit een bouwlaag onder zadeldaken bedekt met rode Hollandse pannen. De nok van het voorste gedeelte staat loodrecht op de Dorpsstraat en wordt in het midden doorbroken door een schoorsteen. De voorgevel (noord) van het pand is in blokken gecementeerd en bevat onder licht gebogen strekken van links naar rechts: een dubbele deur en twee paar gekoppelde vensters met in drieën gedeelde bovenlichten. Tussen de kozijnen bevinden zich twee gietijzeren muurankers. De verdieping heeft in het midden een openslaand venster met een gietijzeren muuranker ter weerszijden. Boven deze gevel springt het zadeldak naar voren, afgesloten door windveren met een makelaar.
De linker zijgevel (oost) heeft een gecementeerde plint, een houten gootlijst en bevat van rechts naar links: twee zestienruitsvensters, met ter weerszijden een muuranker, en een deur met sierrooster, geprofileerde kalf en bovenlicht voorzien van snijwerk. De uitbouw aan deze zijde heeft in de noordgevel een schuifraam en in de oostgevel twee schuiframen en een klein vierkant raam op de begane grond en een tweeruitsvenster in de houten geveltop. De rechter zijgevel (west) bestaat uit gepotdekselde houten delen; de achtergevel (zuid) is verbouwd. In het pand is een houtskelet bewaard gebleven.
Het pand is van architectuurhistorische betekenis:
- vanwege de ouderdom: 18de-eeuwse oorsprong met bouwsporen uit die tijd zoals het houtskelet in het interieur;
- vanwege de gaafheid van de 19de-eeuwse hoofdvorm en van de 19de- en vroeg 20ste-eeuwse detaillering en het materiaalgebruik;
- als goed bewaard gebleven voorbeeld van een woonhuis/werkplaats uit de 18de-19de eeuw in een wegdorp, waarvan de hoofdvorm wordt gekenmerkt door een rechthoekige bouwmassa onder zadeldak met nok loodrecht op de weg gericht.
Het pand heeft cultuurhistorische betekenis als element uit de geschiedenis van het wonen en werken in Noord-Holland, in het bijzonder in een plattelandsgemeente. Tot het hierboven vermelde monument behoort al hetgeen door bestemming of anderszins rechtens onroerend is.
