De nieuwe Jeugdwet: wat doen de medewerkers van het Jeugdloket?

03-06-2015   0 reacties
De nieuwe Jeugdwet: wat doen de medewerkers van het Jeugdloket?

Ini ter Haar en Ela Hoenderboom werken voor het Jeugdloket van de gemeente Oost Gelre. Ouders en kinderen die een vraag hebben over een (her)indicatie kunnen bij Ini of Ela terecht. Beiden hebben een achtergrond in de (jeugd)zorg.

Zowel Ini als Ela gaan dagelijks op huisbezoek bij gezinnen in onze gemeente. Tijdens dat huisbezoek worden vragen gesteld over verschillende onderwerpen (bijvoorbeeld wonen, financiën en werk). Daarna krijgen de ouders een gespreksverslag toegestuurd. De gemeente neemt daarna een besluit (een ‘beschikking’) over welke en hoeveel zorg er ingezet wordt. Dat besluit wordt in een beschikkingsbrief naar de ouders toegestuurd. De gemeente informeert ook de zorgverlener, zodat die weet dat de zorg gestart of voortgezet kan worden. Bij een persoonsgebonden budget informeren ouders de zorgverlener zelf.

Samenwerken en korte lijntjes

Ook de samenwerking met andere partners is van belang: “We hebben nauw contact met bijvoorbeeld het Ondersteuningsteam, het lokaal zorgnetwerk en het CJG (Centrum voor Jeugd en Gezin). We willen dat ouders ons gemakkelijk kunnen benaderen: liever één keer te veel vragen, dan één keer te weinig. Als de vraag bij ons niet op z’n plek is, verwijzen we door naar de juiste instantie.” Ook onderhouden we de contacten met instellingen op het gebied van jeugdzorg, bijvoorbeeld met Jeugdbescherming Gelderland.

Ela: “Mensen vinden het fijn dat we op huisbezoek komen”

Ela heeft een achtergrond in de jeugdzorg, jeugdbescherming en gehandicaptenzorg (kinderen en jongeren). “Bij de eerste gesprekken en contacten merkte ik dat ouders niet zo goed weten wat ze kunnen verwachten wanneer er iemand van de gemeente op huisbezoek komt. Als we uitleggen dat we ervaring hebben uit de praktijk, neemt dat gelijk al een stukje zorg bij hen weg.”

Ini: “Samen kijken welke ondersteuning nodig is”

“Het is voor ouders met een kind dat extra zorg nodig heeft, vaak zwaar. Ik vind het belangrijk dat wij dat onderkennen. We kijken samen met ouders welke hulp of ondersteuning van de gemeente nodig is. We proberen ons zo goed mogelijk in te leven in de wereld van ouders en hun kinderen en vertalen hun situatie naar de gemeente. Mijn ervaringen tot nu toe zijn dat ouders weten dat er veel kan veranderen voor hun kind en henzelf. Soms zijn ze bang dat alle ‘zorg’ verdwijnt. In die gesprekken zeg ik tegen ouders dat het huisbezoek juist bedoeld is om samen te kijken wat al heel goed gaat en waar mogelijk nog extra zorg nodig is. En soms ook waar het niet meer nodig is. Ik ben erg onder de indruk van de openheid die ouders geven in de gesprekken. Ze willen het beste voor hun kind en gaan zelf heel ver in het bedenken van mogelijkheden en oplossingen. Maar soms zijn die er even niet… en dan gaan we samen zoeken naar de beste zorg voor dit moment.”


Ervaringen van ouders uit de praktijk

Begin dit jaar werd ik vanwege de nieuwe Jeugdwet benaderd door Ela Hoenderboom van onze gemeente. Het betrof de zorg voor mijn dochter: een heerlijke, lieve meid,  maar wél een kind met complexe problematiek, waar we al heel lang met veel hulpverleners druk mee zijn geweest. Gelukkig kan ik zeggen dat het op het moment beslist goed met haar gaat.

Ela is zowel bij mij als bij mijn dochter op bezoek geweest. We hebben een heel positief gesprek gehad, waarbij ik vooral blij verrast was met de kennis en open, meedenkende houding van Ela. We hebben nog regelmatig contact en de zorg voor mijn dochter wordt gecontinueerd. Wat ik echt fijn vind is de korte lijn die er nu is met de gemeente: de paar keer dat het nodig was had ik direct contact en werd er ook meteen gehandeld. Ben ik toch even blij dat ik in Oost Gelre woon!

M.B.

-------------------------------------------------------------

Ela is bij ons bezoek geweest om de herindicatie te bespreken voor onze 16-jarige zoon. Wat mijn vrouw en ik erg prettig vonden was dat het niet meteen ging over de regels en wat ons allemaal te wachten stond. Ela was vooral erg benieuwd naar wat voor jongen onze zoon is. Daarnaast was ze oprecht benieuwd naar hoe wij als ouders omgaan met de situatie en wat het voor ons betekent een zoon te hebben met een zorgvraag. 

De manier waarop we met elkaar in gesprek kwamen maakte ons al snel duidelijk dat Ela veel ervaring in de zorg heeft. Het is erg fijn om niet hoeven uit te leggen waarom dingen niet gaan zoals bij ‘normale’ kinderen. Ela wilde vooral weten welke zorg wij het beste vinden voor onze zoon. Ze heeft ons geholpen hier een duidelijk beeld van te krijgen zonder ons wat op te leggen of voor te schrijven.

We hebben een nieuwe indicatie gekregen voor onze zoon. We wisten dat de mogelijkheden voor het toekennen van zorg minder zouden zijn in verband met de bezuinigingen maar we zijn tevreden met de toekenning. Maar waar we nog het meest tevreden over zijn is dat we het gevoel hebben dat we geholpen zijn door Ela en haar collega’s om onze zoon zo goed mogelijk te helpen.

R.D.